Zastęp "Słowiki"

Zastępowa: Ola Cyrulewska

Obrzędowość zastępu:



Piosenka

Kiedy czasem jest ci w domu źle,

Siedzisz sama no i nudzisz się,

Wtem zagości w twojej głowie myśl,

By zaśpiewać z nami refren dziś

ref. Słowik, to jest fajny gość,

Słowik, z nim jest przygód dość,

Słowik, to przyjaciel twój,

Z nami nie bój się iść w bój,

Nie bój się iść w bój!

Znaczek

Proporzec

Historia

W Łodzi, może nawet na Polesiu, mieszkała nastoletnia dziewczyna. Niestety jej imię zostało zapomniane przez przezwisko, którym wszyscy się do niej zwracali. Dziewczyna ta była bardzo utalentowana. Śpiewała, tańczyła, grała na instrumentach, czytała oraz posiadała wiele ciekawych zainteresowań, jak robienie zdjęć. Najbardziej lubiła fotografować ptaki, 
a zwłaszcza słowiki. Po pewnym czasie gdy znajomi zauważyli jej pasję, zaczęli nazywać 
ją Słowikiem. Nawet nauczycielom spodobało się to przezwisko, i gdy na przykład biegła 
po korytarzu szkolnym, nauczyciele krzyczeli „Zwolnij Słowiku!”
 Kiedy dziewczyna podrosła, poczuła, że to co robi jej nie wystarcza . Chciała, żeby inne dziewczynki też mogły rozwijać swoje zainteresowania, poczuć to, co ona. Oczywiście takich osób było dużo, więc szybko znalazła grupę. Nazwała je „Słowikami”, a ich znaczkiem stał się słowik. Jednak Słowiki nie były zgrane. Nie miały o czym ze sobą rozmawiać, nie potrafiły się zrozumieć i grupa powoli się rozpadała. Lecz na jednym ze spotkań dziewczyny poszły do parku. Rozsiadły się wygodnie i… Zobaczyły ptasie jaja. Leżały na ziemi, jedno rozbite i jasne było, że ktoś już dotykał resztę. Dziewczynki postanowiły zająć się jajkami, a gdy ptak się wykłuły, okazało się że to słowiki. Opieka umocniła więź w grupie i Słowiki już nie miały problemów1) z dogadaniem się, były jedną dużą rodziną. Grupa Słowików przetrwała i trwa aż do dzisiaj, znana jako zastęp Słowików w 101 ŁDH

Inne

• pudełko zastępu
• woreczek marzeń
• bransoletki zastępu
• słodkości pod koniec zbiórki
• ozdobny świecznik
• kronika zastępu
• okrzyk